vorm
wij zijn allen
slechts fragmenten
van bestaan
brokstukken
van een onvervuld verlangen
waarbinnen levens
kamers zijn
vol met pogingen
behangen
misschien is
cultuur dit:
het kunnen vormgeven
van
wat we nooit
bereiken
konden
dat is
stileren
van
de
wonden
gierzwaluwen
gitzwarte
zwermen sikkels
in een scherp gesneden
avondvlucht
in een zó lichtvoetig kantelen
tussen licht en lucht
zonder horizon
dus vér ziend weten…
huist er alarm
in het oppiepen
bij hun val?
misschien
die laatste ultieme roep
van verledens
die ons ooit ontgingen
of het snerpend tegenschreeuwen
van de teloorgang van de dingen
lied
van de zalm
afgelopen zomer.
lapland.
ik zag de zalmen
de rivier uit springen
dat beeld
samengevouwen
tot gedachte.
en meegenomen
huiswaarts.
nu
het beeld ontvouwd:
soms
in èèn sprong,
aan feit, materie, daad
trachten te ontkomen,
naar blauwe
bovenluchten dromen
zalm.
zo`n hevige seconde
ontsnappen aan
eigengereid gewicht,
zo verzilverd
vol
blikkerend wit licht
liefde
Vlissingen
- op de strekdam
bij het windorgel -
de avond is
een rozerode schuifdeur
in
een kozijn van
licht verwelkend hemelsblauw
zo is
zonsondergang en zee
even weet ik weer:
dit is het samengaan
tegen alle wetten in.
dus
liefde:
vuur en water
ondergaan van zon in rood
in innige omarming,
sissend van de tegenstellingen
maar vol emoties
en soms ademnood.
poëtica
kom laat ik beginnen
met de gewone dingen,
een wildwest-film
op zondagavond:
ja, dichten is rodeo
prairie
de taal een steppe-maannacht
fluisterend
sluipen
door het binnenst
van een woord
de lasso flitst
zo soms steigert
de zin
tot poëzie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten